Tırnak yeme çocuklukta ve ergenlikte sık görülen bir alışkanlıktır fakat yetişkinlerde de görülmektedir. Tırnak yeme alışkanlığı çoğunlukla 3-4 yaşından önce görülmez. Tırnak yeme gergin ve kolayca heyecanlanan çocuklarda görülmektedir. Tırnak yiyen çocuğun bu davranışının altında güvensizlik duygusu yatmaktadır. Aşırı baskı görerek büyüyen, özgüven sorunu yaşayan, sürekli eleştirilen, ilgisiz ve sevgisiz bir ortamda büyüyen çocuk yaşadığı gerginliği tırnak yiyerek ortaya koyar. Bazı durumlarda ortada hiçbir sebep yokken sadece model alması sebebiyle de çocuğun tırnak yemeye başladığı görülebilmektedir. Ailesinde ya da çevresinde tırnak yiyen birisini gören çocuk bu davranışı model alma yoluna gidebilir. Çocukların %33’ünde tırnak yeme alışkanlığı görülür. Ergenlik çağında tırnak yiyen çocukların sayısı %40-45’e yükselir. Bu durumun nedeni gençlerin anne, baba ve çevreleriyle ilişkilerinde daha fazla engellenmeleri olabilir. Tırnak yiyen çocukların ailelerinde de tırnak yiyenlere rastlanmaktadır.

Tırnak yeme parmak emmede olduğu gibi psikolojik çevredeki hoşnutsuzluk yaratacak durumlarda olduğu zaman yapılmaktadır.

Tırnak yeme bazen ayak parmaklarını ısırmakla ve ayak tırnaklarını el parmakları ile yakalama ile ilişkili görülmektedir. Ayak parmağı tırnağının yenilmesi çoğunlukla kızlarda görülmektedir.

Tırnak yeme sağlık için zararlıdır. Yenilen tırnaklarla mikroplar doğrudan vücuda alınarak diş eti hastalıkları ve ağız içi enfeksiyonlarıyla karşı karşıya kalınabilir. Ayrıca; tırnak mantarına, mide ve bağırsaklarda parazit oluşumuna neden olabilir.

Çocukların davranış problemleri göstermelerinde, anne, baba ve çocuk arasındaki karşılıklı etkileşimin rolü çok önemlidir. Anne-baba arasındaki anlaşmazlıklar, aile bütünlüğünün bozulması, güvensizlik, çocuğun stresli bir aile ortamı içinde yetişmesi, düşük ekonomik düzey, baba yokluğu, ailenin çocukla yeteri kadar ilgi ve sevgi gösterilmemesi, üzüntü, korku, öfke, kıskançlık, çocuğun uzun süre aileden uzakta yetiştirilmesi, çocuğun ebeveynlerinden biri tarafından terk edilmesi, yetiştirilme tarzı, kısıtlı bir ortamda bulunması gibi nedenler çocukları olumsuz etkileyerek tırnak yeme gibi davranış problemlerine yol açabilmektedir. Tırnak yemek kendi başına düşünülmemelidir. Bunu yapmaya zorlayan neden ve nedenler bulunup çıkarılmalıdır.

Tırnak yemenin terk edilmesi için azarlama, cezalandırma gibi yöntemler uygulanması yararlı olmamaktadır. Bu yöntemler başka ruhsal ve duygusal sorunların ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Çocuk bu alışkanlıktan vazgeçmesi için zorlanmamalıdır. Zorlandığını anlarsa alışkanlığın terkedilmesi zorlaşır. Ayrıca tırnak yemenin yanlış ve kötü olduğunun söylenmesi de alışkanlığın pekiştirilmesine neden olur.

Tırnak yiyen çocuklara hafif pamuk eldivenler giydirmek suretiyle yatağa yatırmak ve geceleyin tırnaklarını ısırmak veya yemek istediği zaman hatırlatıcı olması bakımından yararlı olabilir.

Parmak veya tırnağa acı fakat zararsız bir oje sürülebilir. Bu hem hatırlatıcı hem de tırnağını ağzına götürdüğünde acı ile birleştiği için terk etmeye yardımcı olabilir. Eczanelerde bulunan losyonlardan ve kremlerden faydalanılabilir.

Çocuklar heyecanlı oldukları anda sakız çiğnemek ve onu bir şeyle meşgul etmek yararlı olabilir. Stresi yönetebilmek için yoga, meditasyon, derin nefes alma, stres topu, tespih çekmek gibi alternatif yollar denenebilir.

Özellikle genç kızlarda tırnaklarının düzeltilmesini öğretmek, onları tırnak bakımına teşvik etmek, manikür, pedikür takımları alarak kullanmasını öğretmek bu alışkanlıktan vazgeçmelerine yardımcı olabilir.

Tırnak yeme ve ısırma çok kötü bir alışkanlık değildir ve isteyen kimseler kolaylıkla bu alışkanlıktan vazgeçebilirler. Fakat tüm çabalarınıza rağmen vazgeçemiyorsanız psikolojik destek alabilirsiniz. Çünkü tırnak yeme alışkanlığının arkasında daha ciddi psikolojik problemler olabilir.